ศีล ๘

คำอาราธนาศีล ๘

มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง ระตะนัตถายะ
ติสะระเณนะ สะหะ อัฏฐะ สีลานิยาจามะ
ทุติยัมปิ มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง ระตะนัตถายะ
ติสะระเณนะ สะหะ อัฏฐะ สีลานิยาจามะ
ตะติยัมปิ มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง ระตะนัตถายะ
ติสะระเณนะ สะหะ อัฏฐะ สีลานิยาจามะ

ถึงพระรัตนตรัย

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
(ว่าตามพระ ๓ จบ)

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ติสะระณะคะมะมัง นิฏฐิตัง
(รับว่า" อามะ ภันเต)

คำสมาทานศีล ๘

๑. ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๒. อะทินนาทานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๓. อะพรัหมะจะริยาเวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๔. มุสาวาทา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๕. สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๖. วิกาละโภชะนา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๗. นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนา มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานาเว  เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ
๘. อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

(พระจะสรุปท้ายศีลว่า)

อิมานิ อัฏฐะ สิกขาปะทานิ สีเลนะ สุคะติง ยันติ สีเลนะ โภคะสัมปะทา
สีเลนะ นิพพุติง ยันติ ตัสมา สีลัง วิโสธะเย
(รับว่า "สาธ ุ ภันเต")

ถ้าให้อุโบสถศีล ใช้นำว่าต่อจากข้อสุดท้าย ทีละตอน ดังนี้

อิมัง อัฏฐังคะสะมันนาคะตัง, พุทธะปัญญัตตัง อุโปสะกัง,อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง, สัมมะเทวะ อะภิรักขิตุง สะมาทิยามิ

(สรุป) อิมานิ อัฏฐะ สิกขาปะทานิ อุโปสะถะสีละวะเสนะ สาธุกังกัตวา อัปปะมาเทนะ รักขิตัพพานิ ฯ
(รับว่า"สาธุ ภันเต)


แปลศีล ๘

๑. ข้าพเจ้าขอสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากฆ่าสัตว์ด้วยตนเองและไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่า
๒.ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากลัก, ฉ้อ ของผู้อื่นด้วยตนเองและไม่ใช้ให้ผู้อื่นลักฉ้อ
๓.ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากประพฤติผิดอสัทธรรม อันเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์
๔. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากพูดเท็จ คำไม่เป็นจริง
๕. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากการดื่มกินสุรา และเมรัยเครื่องดองของเมาต่างๆ
๖. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือเว้นจากบริโภคอาหารในเวลาวิกาล
๗. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากดู ฟัง ฟ้อนรำ ขับร้องและประโคมเครื่องดนตรีต่าง ๆ และดูการเล่นที่เป็นข้าศึกแก่กุศล และทัดทรงตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับและดอกไม้ของหอม เครื่องทาเครื่องย้อม ผัดผิดให้งามต่าง ๆ
๘. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท
คือ เว้นจากนั่งนอนเหนือเตียง ตั่ง มีเท้าสูงเกินประมาณ และที่นั่ง ที่นอนอันสูงใหญ่ ภายในใส่นุ่นและสำสี อาสนะอันวิจิตรไปด้วยลวดลายงามด้วยเงินทองต่าง ๆ


คัดลอกจากซีดีรอมพระไตรปิฎก ฉบับเรียนพระไตรปิฎก