ผู้ไม่ประมาทในความตายแท้จริง

ผู้ไม่ประมาทในความตายแท้จริง

ภิกษุทั้งหลาย ! มรณสติ(ความระลึกถึงความตาย)อันบุคคล
เจริญทำให้มากแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่ หยั่งลงสู่
นิพพาน มีนิพพานเป็นที่สุด. พวกเธอเจริญมรณสติอยู่บ้างหรือ ?

ภิกษุทั้งหลายกราบทูลตอบ และพระผู้มีพระภาคได้ตรัสต่อไปว่า;

ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุพวกที่เจริญมรณสติอย่างนี้ว่า

“โอหนอเราอาจจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงวันหนึ่งคืนหนึ่ง ฯ ดังนี้ก็ดี,

เราอาจมีชีวิตอยู่ได้ เพียงชั่วเวลากลางวัน ฯ ดังนี้ก็ดี,

เราอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่ฉันบิณฑบาตเสร็จมื้อหนึ่ง ฯ ดังนี้ก็ดี,

เราอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่ฉันอาหารเสร็จเพียง ๔-๕ คำ

เราพึงใส่ใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด

การปฏิบัติตามคำสั่งสอนควรทำให้มากแล้วหนอ” ดังนี้ก็ดี,

ภิกษุเหล่านี้ เราเรียกว่า ยังเป็นผู้ประมาทอยู่ ยังเจริญมรณสติเพื่อความสิ้นอาสวะช้าไป.

ภิกษุทั้งหลาย ! ฝ่ายภิกษุพวกที่เจริญมรณสติ อย่างนี้ว่า
“โอหนอ เราอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ เพียงชั่วขณะที่ฉันอาหารเสร็จเพียงคำเดียว” ดังนี้ก็ดี,

ว่า “โอหนอ เราอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่หายใจเข้าแล้วหายใจออก

หรือชั่วขณะหายใจออกแล้วหายใจเข้า.

เราพึงใส่ใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด,

การปฏิบัติคำสอนควรทำให้มากแล้วหนอ”ดังนี้ก็ดี;

ภิกษุเหล่านี้ เราเรียกว่า เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว,
เป็นผู้เจริญมรณสติเพื่อความสิ้นอาสวะอย่างแท้จริง.

ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะฉะนั้นในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลาย
พึงสำเหนียกใจไว้ว่า “เราทั้งหลาย จักเป็นผู้ไม่ประมาทเป็นอยู่,

จักเจริญมรณสติเพื่อความสิ้นอาสวะอย่างแท้จริง”
ดังนี้. ภิกษุทั้งหลาย! เธอทั้งหลาย พึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้แล.

ที่มา: ( บาลี พระพุทธภาษิต อฏฺจก. อ°. ๒๓/๓๒๗/๑๘๐, พุทธวัจน์
ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ที่หมู่บ้านนาทิกะ. )

วัดป่ามะไฟ

สถิติ

สมาชิก

เมนู

บทความ